هواتو کردم........

همه جا پرشیده از نغمه ی یا علی بن موسی الرضا و دلم با هر مرتبه شنیدن این نغمه پر میکشه به سمت گنبد طلایی آقامون ،سرورمون حضرت ثامن الحجج .

عجیب به یادتم یا نور ایران زمین ،عجیب دلم می خواد تو صحن های حرم عشق بشینم و زار زار گریه کنم و دعا بخونم و حداقل برای مدتی هم شده تو حال خودم باشم؛خیلی سخته تو بعضی از ماراتون های زندگی سربلند بیرون بیای ولی این هم از شیرینی های زندگی هست و انسان رو از زندگی عادی در میاره و یه جورایی یکنواختی رو از زندگیش دور میکنه.

اما از اون سخت تر اینه که برای یه هدفی خیلی خیلی زحمت بکشی و دست آخر هم چیزی به جز پوچ نصیبت نشه!!!

اهل دلاش میفهمن من چی میگم ،ولی من همیشه به خدا ایمان قلبی داشتم و خدا رو تو همه ی کار هام با بند بند وجودم احساس کردم و حتی یه لحظه هم از حکمت الهی غافل نشدم ؛شاید تو این راه من موفق بشم و اصلا خدا این راه رو جلوی راه من قرار داده تا یه مسیر درست و موفق رو به پیش برم و قله های پیشرفت رو یکی یکی بپیمایم ولی در کل الله اعلم .

خدایا از صمیم قلب دعا می کنم منو در هیچ شرایطی تنها نگذاری و همیشه پشتیبانم باشی.

یا امام رضا عاجزانه تقاضا دارم که شفاعتم بکنی و هیچ موقع لطفتو از من کم نکنی .

آمین یا رب العالمین.