آینده در دستان ماست

در این چند روز که بلاگ رو راهش انداختم خیلی می خوام کار بزرگی بکنم که بعدا بتونم اونو ادامش بدم یا اونقدر مخاطب داشته باشم که بتونم حداقل برای بعضی هاشون مفید باشم.

امروز میخوام از آرزو هایی که داریم یا رویاهایی که در سرمون می پرورانیم و زیاد هم به شکوفایی و بال و پر گرفتن اونا اعتقادی نداریم صحبت کنم،در سر هر انسانی بدون شک در هر لحظه از دوران فراغت زندگی رویا هایی متولد می شود که بعضی از اون ها خیالات محض هستند اما بعضی از اونها تصوراتی از خواسته های بزرگ ماست که لیاقت رسیدن به اون ها رو داریم ولی ابزار رسیدن به چنین خواسته هایی رو دور از دسترس می بینیم.

مسئله رو می خوام یکم باز ترش بکنم؛همه ی انسان ها اعم از مرد و زن و شهری و روستایی و کوچیک و بزرگ و  از هر نژادی که باشن در فطرت مشترک هستند و یک بنیه ی واحدی دارند که در همه ی اونها یکسان هستش و کسی از اون لحاظ از دیگری برتری نداره ولی بعضی ها در بالاترین قسمت بدن یه مغزی دارند که میتونه کل دنیا رو احاطه کنه و به ژرفای دنیا سفر کنه.فکر انسان میتونه هر چیزی رو احاطه کنه و به چیستی اون پی ببره ولی همیشه این فکر پویا نیست .

در ایران خودمان بسیاری از انسان ها هستند که به این باور رسیدند که یک انسان کاملند و اشرف مخلوقات حضرت باری تعالی  هستند و خدا اونارو یک سر و گردن بالاتر از سایر مخلوقاتش قرار داده.

من امروز دیگه مخالف سر سخت اینم که کسی بگه "شانس"باعث شد من به یک افتخاری برسم یا "شانس" باعث شد که به چیزی دست پیدا نکنم،چون میدونم همه چیز دست انسانه و خداوند اختیار رو به انسان داده تا هر چی که می خواد به اون دست پیدا کنه و بهش احاطه داشته باشه.

خیلی ها تو کنکور می خوان به رشته های برتر مثلا پزشکی برسن«چون کنکور ملموس تر هستش این مثال رو زدم»و بعضی ها مداومت می کنن و میشن دکتر و بعضی ها هم فقط از دوران کنکور فکر درس خوندن براشون می مونه و تا آخر عمر هم فقط برای همه چیز فکر خواهند کرد و هیچ گاه به اون اراده دست پیدا نخواهند کرد که به هر چیز بخوان برسن.

خیلی از آدما اینطوری هستند ؛تو فکرشون میگن که من از فردا شروع می کنم مثلا یه کاری رو انجام بدم ولی وقتی زمان انجام فرامیرسه اونو به زمان دیگری موکول میکنن و همیشه تنبلی جون اونا رو فرا خواهد گرفت.

پس بعد از این همه حرف جان کلام این هستش که اگر می خوایم به جاهای بلند دست پیدا کنیم باید تلاش کنیم و به این اعتقاد داشته باشیم که خداوند متعال همه ی وسیله های رسیدن به اون هدف رو در جهان برای ما خلق کرده و فقط باید به دنبال اونا بریم و آیندمون رو درست کنیم.